Czas szybko leci…

Tyle robię, a dostaję wielkie gówno w podzięce. Głowa mnie kłuje od tych krzyków, narzekań, gadania nade mną, wszystkiego, nigdzie nie dadzą mi wypocząć. Oczy mam spuchnięte, z każdym dniem coś we mnie umiera. Raz zdarzyło mi się obudzić z uśmiechem na twarzy i od razu został mi ten uśmiech zabrany. Wiecznie coś. Wiecznie rozszarpują mnie na kawałki. Wiecznie chcę wyskoczyć z okna albo schować się pod kołdrę i zniknąć, poczekać aż skończy się ten koszmar. Obudzić się po wszystkim.

Jest mi przykro, że moje życie wygląda jak wygląda. Po prostu. Szkoda, że pewnych ludzi tak łatwo nie da się usunąć ze swojego otoczenia.