nie miałem lekkiego życia i nie mam, ale zauważyłem że od pewnego razu cieszy mnie ludzkie nieszczęście, jak ktoś cierpi nie ważne jak np. na pogrzebie jednej dość młodej kobiety widziałem jej matkę, która płacze i przynosiło mi to rozbawienie, to samo jak widzę jak komuś się staje krzywda fizyczna bez różnicy. Mam tak smutne życie i taką gorycz, że nienawidzę ludzi, mam wrażenie że wszystkie kary na mnie idą cytując klasyka aż mi głowa zaczyna szwankować, no pięknie...

Gruba jesteś? Schudłaś już?

Jest mi tak strasznie przykro ,że nie mogę znaleźć nikogo kto mnie pokocha tak prawdziwie. Tak cholernie mi brakuje zwykłej czułości, przytulenia . Oddałabym całą siebie dla takiej relacji , ale im dłużej kogoś szukam tym jest gorzej.