Wcale nie irytują, a gdyby tak było, to zirytowani daliby temu znać, ale to już byłby ich problem. A każdy z nas ma własne problemy, mniejsze czy większe, bez znaczenia, każdy problem wart jest wyżalenia, wysłuchania. Niełatwo jest też poradzić sobie z problem od razu, więc dobrze, że idziesz do przodu, do zmian musimy się przyzwaczajać, czasem dojrzeć, a dołki będą zawsze, sinusoida życia. Z brakiem zapału doskonale rozumiem, leżę w łóżku, czas mija i do mnie dobija, ale żeby nie było tak negatywnie, to zdarzają się przebłyski, coś tam się w głowie aktywuje i mam ochotę coś porobić, może mózg po pewnym czasie ma dosyć tego leżenia i nicnierobienia i sam sobie pomaga, nie wiem, ale to chwilowe. Lepiej coś tam robić dla samego siebie małymi kroczkami, książki dużo dają, na moim przykładzie, teraz znowu nie czytam, już trzeci dzień mija, ale przedtem pochłonąłem 200 stron i czułem się dużo lepiej niż teraz, odłożyłbym tel i poczytał, ale już późno, praca jutro, spać mi się chce, natomiast polecam, chociaż każdy ma swoje sposoby na wyrwanie się z apatii czy czegokolwiek z czym tam się zmaga.
W każdym razie śmiało pisz o sobie, wszystko na tej stronie czytam, sam tu spamuję swoim życiem czy komuś się to podoba czy nie. Lepiej tak niż gdyby komuś prywatnie smęcić. Powodzenia w dalszych krokach, byle do przodu.

U mnie teraz nie jest źle w porównaniu do mojego pierwszego wpisu od wznowienia strony. Dalej siedzę w czymś destruktywnym, ale mimo to robię, jak na mnie duże kroki do przodu w ogólnym funkcjonowaniu. Samotność już mi tak nie doskwiera, bo staram się zakotwiczyć w innych rzeczach, ale czasem mam dołki, trochę kłuje brak bliskości, ale wieczorami już nie skręca mnie w środku z tego powodu. Nie wiem, tak po prostu mi smutno, brak większego zapału, wolałbym tydzień przeleżeć w łóżku i niczym się nie martwić. Wiem, że inni mają o wiele gorzej, dlatego nie chce tu za bardzo pisać o sobie, bo tego typu wpisy pewnie innych irytują.